IEDERE DONDERDAG, DE DAG WAAROP MIJN ZWANGERSCHAP WEER PRECIES EEN WEEKJE VERDER IS (VANDAAG 36 WEKEN), DEEL IK EEN ZWANGERSCHAPSBLOG MET JULLIE. DEZE WEEK WIL IK HET EVEN HEBBEN OVER Zwangerschapsverlof!
Vandaag begin ik aan mijn allerlaatste werkdag voor de komende maanden. Over precies vier weken ben ik uitgerekend en hoop ik met ons dochtertje te kunnen knuffelen. Maar de komende weken heb ik nog even tijd voor mezelf, als het goed is…
Je weet natuurlijk maar nooit: wie weet lig ik volgende week al met ons dochtertje te knuffelen. Maar wie weet moet ik ook nog zes weken wachten, in plaats van vier. Hoe dan ook: ik heb na vandaag officieel zwangerschapsverlof. En wat doe je daarmee?!
Deze week is mijn vriend de hele week van huis voor zijn werk. Ik ben dus volledig op mezelf aangewezen, en dat vind ik blijkbaar nog best lastig. Op zich kan ik goed alleen zijn. Sterker nog, ik ben vaak liever alleen dan met (veel) andere mensen. Maar als je hoogzwanger bent, wordt dat toch een ander verhaal. En dan maken de weergoden me het deze week nog eens extra moeilijk…
Ik ben namelijk een schijterd. Een gigantische schijterd, welteverstaan. Dat zorgt ervoor dat ik al het idee heb dat ik uitglijd, wanneer de eerste sneeuwvlokjes vallen. Dat het precies deze week aan het sneeuwen is, was voor mij dus een beetje een tegenvaller. Door een zwangerschap verandert je evenwicht natuurlijk (lees: je valt zo ongeveer voorover). Niet heel handig, als het glad is. En dan is het nu ook nog glad en heb ik een gigantisch blije hond, die in tegenstelling tot zijn baasje dol is op sneeuw!
Gelukkig heb ik ontzettend veel lieve mensen om me heen, die me door deze week heen helpen en de hond uitlaten in de sneeuw, omdat ik natuurlijk geen risico wil lopen. En al zou ik dat zelf wel willen, het wordt me verboden van alle kanten 😉 Dus ik blijf braaf zo veel mogelijk binnen en kijk met lede ogen toe hoe anderen onze dolgelukkige hond door de sneeuw laten razen.
En ineens drong daardoor tot me door: deze week ben ik best wel aan huis gekluisterd, vanwege de sneeuw. Maar vanaf vrijdag heb ik ook even geen werk meer te doen. Wat ga ik dan in hemelsnaam doen?! Ik ben op zich best wel goed in ‘niksen’, maar vind dat dan toch het leukst, wanneer ik zelf die keuze maak. Niet wanneer de weergoden me vastketenen aan mijn huis…
Dus wat ik vooral wil doen in mijn verlof? NAAR BUITEN! Ik voel me nog redelijk fit en dat wil ik graag zo houden, door zoveel mogelijk de buitenlucht op te zoeken. Dus als jullie even met me mee duimen dat de sneeuw snel weg is en ik gewoon weer zelf met mijn blonde vriendje kan gaan wandelen…?
En, als dat allemaal geen effect heeft, sturen jullie me dan alsjeblieft even tips voor leuke boeken, series, films en andere bezigheden binnen vier muren? Zodat ik niet helemaal gek word van mezelf 🙂
36 weken update
Op zich ben ik zelf nog redelijk fit. Deze week heb ik het mentaal wat moeilijker, maar dat ligt er denk ik vooral aan dat ik dus ‘opgesloten’ zit in huis en mijn vriend de hele week weg is. Hoewel ik echt genoeg mensen om me heen heb en absoluut niet eenzaam of alleen ben, mis ik hem toch wel.
Afgelopen weekend was het even spannend. Ik kreeg van zaterdag op zondag ’s nachts veel krampen en voelde me de hele zondag niet helemaal lekker, zacht uitgedrukt. Uiteindelijk heb ik toch maar even de verloskundige gebeld en die wilde graag wat onderzoekjes doen, om zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten. Gelukkig bleek met de baby alles goed en was het ook geen blaasontsteking. Het lijkt er dus gewoon op dat ik een simpel griepje of ander virusje onder de leden heb. Dus: extra rustig aan en mezelf niet gek maken.
Ik merk fysiek ook echt wel dat het zwaarder wordt, maar ik weet ook dat ik dit best nog een paar weken volhoud. Vooral als ik straks verlof heb en dus niets meer ‘moet’ ofzo. Ondanks dat ik dus nog niet weet wat ik allemaal ga doen in mijn verlof, weet ik heus wel dat het goed is om toch het werk even achter me te laten. Even focussen op onszelf en de baby. Nestelen 😉
Mijn buik groeit nog rustig door en de baby beweegt volop. Een teken dat alles daarbinnen goed gaat. Dat maakt alle fysieke klachtjes natuurlijk beter. Maar ik kan toch ook bijna niet wachten tot we haar bewegingen buiten mijn buik kunnen bewonderen 🙂 Nog een weekje, en dan zou ze op zich veilig geboren mogen worden. Van mij hoeft ze niet nog zes weken te wachten!
X Nikki
Recente reacties