IEDERE DONDERDAG, DE DAG WAAROP MIJN ZWANGERSCHAP WEER PRECIES EEN WEEKJE VERDER IS (VANDAAG 26 WEKEN), DEEL IK EEN ZWANGERSCHAPSBLOG MET JULLIE. DEZE WEEK WIL IK HET EVEN HEBBEN OVER een welbekend zwangerschapsverschijnsel: cravings!
Er zijn vrouwen die tijdens hun zwangerschap potten augurken wegwerken, of frietjes met chocoladesaus eten. Ik moet zeggen dat die etenswaren mij nou niet bepaald gelukkig maken. Ik moet daarbij ook eerlijkheidshalve zeggen dat ik het nog niet echt heb geprobeerd. Laten we het erop houden dat ik niet vrolijk word van de gedachte eraan 😉
De cravings die ik heb, die wisselen een beetje. Toen ik net zwanger was, at ik aardbeien alsof mijn leven ervan afhing. En dat is best bijzonder, want tot vorig jaar luste ik helemaal geen aardbeiden… Mijn ontbijt van sojamelk met Brinta werd al snel vervangen door cornflakes met gewone melk. Kon je mij een half jaar geleden nog midden in de nacht wakker maken voor sojamelk met Brinta, tijdens de eerste maanden van mijn zwangerschap is die combinatie zo vaak in de wc beland (sorry voor de informatie), dat ik op een gegeven moment al misselijk werd van de gedachte eraan.
Wat misschien nog vreemder was dan het feit dat ik mijn oude vertrouwde ontbijtje ineens niet meer luste, was het feit dat ik bijna geen chocolade at. Ik denk echt dat de mensen van Tony’s Chocolonely ergens in deze zomer een ongelooflijke verkoopdaling hebben gehad, door mijn zwangerschap. Sorry daarvoor, inmiddels ben ik goed op weg om deze daling weer in te halen!
De eerste maanden waren sowieso vreemd, qua eten. Ik was vrijwel continue misselijk en at dus ook bijna geen warm eten meer. Alles wat ik at moest koud of lauw zijn en zo min mogelijk smaak hebben, anders hoefde ik het niet. Voordeel was wel dat ik de eerste maanden dus geen kilo aankwam 😉
Inmiddels eet ik weer als vanouds, letterlijk. Ik heb ineens allemaal trek in dingen die ik vroeger al at. Gewoon lekkere Hollandse pot. Gekookte aardappels met bloemkool, vlees, jus en natuurlijk appelmoes. Stamppotten vliegen erin en ik drink ineens weer liters yoghurt drink en dubbel drank.
De dingen die ik op dit moment het lekkerst vind, zijn zoet. En dat schijnt een veelvoorkomend verschijnsel te zijn wanneer je zwanger bent van een meisje. Inmiddels weet ik ook dat niet alle clichés kloppen, maar dit cliché lijkt voor mij wel waar te zijn. Bij jongetjes schijn je meer zin te hebben in zoute en hartige voedingsmiddelen. Iemand ervaring? Ik ben wel benieuwd wat hiervan klopt.
Al die zoetigheid gaat er dus de laatste weken goed in. Dat resulteert erin dat de kilo’s, die er in eerste instantie niet aan kwamen, er inmiddels massaaaaaal aanvliegen. Gelukkig word ik af en toe afgestraft door maagzuur, waardoor ik soms nog wel een keertje extra nadenk over een stuk chocolade (maar het meestal dan alsnog eet). We zullen zien wat voor schade mijn cravings over een paar maanden in totaal hebben aangericht. Voor nu geef ik er maar een beetje aan toe. Je weet tenslotte niet hoe vaak in je leven je zo’n zwangerschap als excuus kunt gebruiken 😉
26 weken update
Vandaag ben ik precies 26 weken zwanger en als ik dat zo schrijf, denk ik ineens: okee, dat gaat toch best wel snel! Tegelijkertijd kan ik niet wachten totdat we ons dochtertje over een paar maanden mogen ontmoeten. Tegelijkertijd begin ik me nu al rot te stressen over de babykamer waar we nog aan moeten beginnen. En mijn werk: hoe krijg ik alles gedaan voordat ik met verlof ga?! Een beetje mixed feelings dus.
O en die mixed feelings passen perfect bij mijn hormonale gesteldheid op dit moment. Man, wat heb ik een medelijden met mijn vriend, af en toe! Het ene moment lig ik plat van het lachen om iets super sufs, het volgende moment dient er zich een onverklaarbare huilbui aan die ik niet kan stoppen en waardoor hij niet meer wil gaan werken, omdat ie me ‘zo toch niet achter kan laten’. Ik probeer hem maar te vertellen dat ie wel zal moeten, want die huilbuien zullen nog wel vaker komen, verwacht ik.
Die kleine die schommelt letterlijk mee, en hard ook. Afgelopen maandag stuurde ik mijn verloskundige nog een berichtje, omdat ik me afvroeg of het normaal was dat ze zó veel beweegt, ineens. Gelukkig stelde mijn verloskundige me snel gerust: ze wordt gewoon groter en dus voel ik het steeds beter. Nou, dat kun je wel stellen. Mijn buik moet aan de binnenkant bont en blauw zijn, volgens mij. Ik geniet oprecht van al die schopjes, stompjes, draaitjes en hikjes. Hoewel die van mij ook wat vaker overdag mogen voorkomen, in plaats van midden in de nacht 🙂
O ja, ik ben trouwens toch maar gestopt met hardlopen voor de komende maanden. Mijn bekken begonnen echt op te spelen en ik mocht van de osteopaat niet te eigenwijs zijn, dus daar heb ik braaf naar geluisterd (na het toch nog een keertje te hebben geprobeerd). Ik vond het wel echt lastig, omdat ik me in het hardlopen echt nog ‘gewoon Nikki’ voelde in plaats van ‘zwangere Nikki’. Maar ach: alles voor de gezondheid van onze dochter, en mijn eigen gezondheid natuurlijk. De komende maanden probeer ik dus maar wat meer te wandelen en zwemmen en fietsen.
X Nikki
Recente reacties