IEDERE DONDERDAG, DE DAG WAAROP MIJN ZWANGERSCHAP WEER PRECIES EEN WEEKJE VERDER IS (VANDAAG 35 WEKEN), DEEL IK EEN ZWANGERSCHAPSBLOG MET JULLIE. DEZE WEEK WIL IK HET EVEN HEBBEN OVER het bevalplan!
Vorige week had ik het al met jullie over controle. Het hebben van controle over situaties, maar ook de controles die je krijgt wanneer je zwanger bent. Als er iets is waar je weinig controle over hebt, is het natuurlijk wel de bevalling. En toch maken we tegenwoordig allemaal een bevalplan, of geboorteplan.
Afgelopen maandag hadden mijn vriend en ik een afspraak bij de verloskundige om het te hebben over onze wensen bij de bevalling en over de ‘belinstructies’. Dat laatst ging vooral over de situaties waarin je kunt afwachten en de situaties waarin we de verloskundige moeten bellen. Eigenlijk is daar weinig nieuws verteld, voor ons.
Voor onszelf hadden we al wel een beetje bedacht wat de wensen zijn voor de bevalling. Mijn vriend denkt daar heel simpel over: ‘jij moet bevallen, dus zeg jij het maar’. Ik vind dat toch een beetje lastig, aangezien het niet alleen over mijn kind gaat, maar ook over dat van hem.
In het bevalplan hebben we opgenomen wat onze wensen zouden zijn voor de bevalling, als alles mag lopen zoals we hopen. Ik wil dan graag in het kraamhotel bevallen, in een bad, met niet teveel mensen er omheen. Daarnaast mogen er bij ons foto’s worden gemaakt met de camera die we meenemen, als iemand zijn of haar handen daarvoor vrij heeft 😉  Die kunnen we dan zelf naderhand nog selecteren. Verder hebben wij eigenlijk weinig bijzonderheden opgenomen in het bevalplan. En we weten natuurlijk ook dat het maar afwachten is hoe alles gaat lopen. Het belangrijkste is dat er zo goed mogelijk voor de baby en mijzelf wordt gezorgd 🙂
35 weken update
Vorige week vrijdag hadden we de liggingsecho en afgelopen maandag dus een afspraak bij de verloskundige. De baby ligt goed met haar hoofdje naar beneden en is al ingedaald. Ik heb er weinig verstand van, maar ik hoop dus dat ze zich nu niet ineens uit mijn bekken gaat/kan wurmen en ineens toch besluit te draaien 😉
Vandaag hoef ik nog maar een week te werken: volgende week donderdag is mijn laatste werkdag. En ik heb het gevoel dat ik het steeds beter los leer laten. Ik heb mijn vervangers al een paar dagen meegenomen in de dossiers en heb er alle vertrouwen in dat zij mijn cliënten de komende vier maanden goed kunnen helpen.
Fysiek merk ik dat het echt wel zwaarder wordt. Een rondje van 5 km in het bos wandelen met de hond kwam mij zaterdagavond op flinke pijn in mijn rug en benen te staan. Oepsie! Toch echt wat rustiger aan doen, dus.
Dat is ook precies wat de psychologe mij afgelopen maandag vertelde. Daar had ik mijn eerste afspraak, op verwijzing van de huisarts. Een tijdje geleden ben ik via de verloskundige terecht gekomen bij de POP-poli in het ziekenhuis, omdat ik mijn stemming wel erg veel vond lijken op mijn stemming van drie jaar geleden, tijdens mijn burn-out. Dus trok ik aan de bel, en daar ben ik blij om. Ik voel me inmiddels echt al een stuk beter, maar vind het wel belangrijk om dit aan te pakken, voordat de baby er straks is en ik weer overloop van emoties.
Meer rust, dus. Dat moet goed komen de komende weken. Ik tel langzaam af tot mijn verlof.
X Nikki
Recente reacties