De eerste maand in mijn nieuwe rol als ‘mama’ zit erop. Sophia is vandaag een maand en een dag oud. Vorige week deelde ik mijn (lange) bevallingsverhaal met jullie. Deze week neem ik jullie mee in mijn eerste maand als moeder. Hoe gaat het nu met ons?
De kraamweek
Zoveel als mijn vriend en ik op opzagen tegen de kraamweek, zo veel is die ons meegevallen. En dan bedoel ik vooral het feit dat je een week lang een vreemde in je huis hebt.
Bij de intake van de kraamzorg had ik al aangegeven dat we graag een rustige kraamhulp zouden willen, iemand die niet de hele dag de oren van je hoofd kletst. En daar hebben ze ontzettend goed naar geluisterd. Onze kraamhulp heette Saskia, had jaren ervaring en was super professioneel, geduldig en rustig. We kletsten gezellig, maar ze gaf ons ook genoeg ruimte om te wennen aan de nieuw situatie. Ze ving de kraamvisite op en gaf ons veel tips en adviezen, zonder dwingend over te komen.
De roze wolk
Nu ga ik even eerlijk zijn: die roze wolk is wat mij betreft de grootste leugen ooit! Hoeveel ik ook van Sophia hield vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag, ik heb nooit op een roze wolk gezeten. Natuurlijk had ik wel ‘roze-wolk-momentjes’, waarop ik naar haar keek en me even dolgelukkig voelde. Maar ik vond de eerste weken als moeder vooral erg zwaar. Je hele leven staat op z’n kop, fysiek ben je tot niets in staat en dan krijg je ook nog eens gebroken nachten.
De eerste weken moest ik ontzettend wennen aan de veranderingen in ons leven. Ik vond het erg lastig dat we niet altijd wisten wat er aan de hand was wanneer Sophia huilde en ik probeerde van alles om haar stil te krijgen. En op de momenten dat Sophia rustig in haar wiegje naast mij lag te slapen, lag ik te luisteren naar alle geluidjes die ze maakte. Ik deed geen oog dicht, vond alles ontzettend moeilijk en onzeker en vertrouwde totaal niet op mijn gevoel.
Het keerpunt
Bijna twee weken na de geboorte van Sophia had ik een intakegesprek met het consultatiebureau en later die dag ook een afspraak met mijn psycholoog. Ik uitte daar mijn twijfels en onzekerheden en werd gerustgesteld. Ik mocht haar best wat meer eten geven, als ik dacht dat ze honger had. Ik hoefde niet alle richtlijnen super strak te volgen en mocht best wat meer op mijn gevoel afgaan. Niemand doet het perfect en er bestaat geen ‘fout’ als je alles uit liefde doet en jij en je partner op een lijn zitten.
Die dag met die twee gesprekken heeft er voor mij echt voor gezorgd dat ik meer naar mezelf durfde te luisteren. Mijn gevoel durfde te volgen en Sophia wat meer eten durfde te geven dan de richtlijn op dat moment was. Ik geef flesvoeding en het feit dat je dan precies weet wat je kindje binnenkrijgt, is zowel een voordeel als een nadeel. Het is fijn om te weten dat ze genoeg eet, maar ik was ook best bang om ’te veel’ te geven. Terwijl: als ik borstvoeding zou geven, zou ik geen idee hebben hoeveel voeding ze binnen kreeg! Als zij honger heeft, dan zal ze het nodig hebben.
Ik ben nu wat minder streng voor mezelf en laat Sophia best wel eens wat langer lekker bij mij knuffelen, in plaats van dat ik haar direct in haar bedje terug leg na de voeding. Nu kan het tenminste nog!
Daarnaast hebben we haar bijna twee weken na haar geboorte al naar haar eigen kamertje verhuisd. Ik lag echt van ieder geluidje wakker, en geloof me: baby’s maken veel geluid! Nu worden we alsnog wakker als er iets is, maar kunnen we in de uren die Sophia slaapt zelf ook lekker door slapen. En de voedingen geven we nu ’s nachts ook in haar eigen kamertje. Zo hoeft in onze kamer het licht niet aan en kan de ander steeds doorslapen.
En hoe gaat het dan nu?
Door de veranderingen van de afgelopen weken, gaat het inmiddels echt wel goed met ons. Sophia doet het vanaf het begin eigenlijk al super goed. Ze eet goed, slaapt regelmatig en plast en poept voldoende. Afgelopen dinsdag hadden we de eerste afspraak op het consultatiebureau en ze is helemaal goedgekeurd 😉 Dus we gaan gewoon door zoals we bezig zijn.
Het belangrijkste wat ik de afgelopen maand heb geleerd, is om meer naar mijn eigen gevoel te luisteren. Wij hebben gekozen voor flesvoeding en slapen nu al apart van Sophia. Ik weet dat dat keuzes zijn die maar weinig mensen maken, maar voor ons werkt dit nu. Het zorgt ervoor dat Sophia twee ouders heeft die wat meer rust krijgen en daardoor met veel meer liefde, energie en vrolijkheid voor haar kunnen zorgen. En dat is het aller belangrijkst.
Nu ben ik heel benieuwd: ik heb dus geen roze wolk ervaren. Sinds ik hier gewoon eerlijk voor uitkom, hoor ik steeds meer verhalen van moeders die er precies zo in stonden tijdens de eerste weken. Wat is jouw ervaring? Had jij wel een roze wolk? Of denk jij ook nog steeds dat dat een sprookje is? 😉Â
X Nikki
Recente reacties