IEDERE DONDERDAG, DE DAG WAAROP MIJN ZWANGERSCHAP WEER PRECIES EEN WEEKJE VERDER IS (VANDAAG ALWEER 32 WEKEN), DEEL IK EEN ZWANGERSCHAPSBLOG MET JULLIE. DEZE WEEK WIL IK HET EVEN HEBBEN OVER alle ‘laatste keren’

De afgelopen dagen was het natuurlijk weer Kerstmis. Ik hoop dat jullie dat hebben gevierd met dierbaren, net als ikzelf. Het was voor ons de laatste Kerst als niet-ouders. Best bijzonder. Zoals zoveel momenten.

In oktober vierde ik voor het laatst mijn verjaardag zonder dochter. Een paar weken geleden gingen we voor het laatst een weekendje weg met z’n tweeën, zonder kinderen uit logeren te hoeven brengen. We kunnen straks natuurlijk ook gewoon nog met z’n tweeën weg, maar het zal altijd anders zijn.

Eerste Kerstdag vierden we met mijn schoonfamilie en toen drong ineens even tot me door hoeveel er gaat veranderen. Mijn neefje was nu nog het enige kindje aan tafel. Volgend jaar zit er nog iemand bij. Daarnaast zien we mijn schoonzus en haar vriend niet zoveel, omdat ze in Limburg wonen. En bij het afscheid nemen, drong ineens tot me door dat we waarschijnlijk een dochter hebben wanneer we hen weer zien. Dat kwam wel even binnen, eerlijk gezegd.

Ik hoef vanaf vandaag nog maar vier weken te werken. De ‘laatste keren’ op werkgebied beginnen nu dus ook. Ik ga langzaam cliënten overdragen aan collega’s en zal dus voor de komende maanden de laatste contacten zelf met hun hebben. Daarna komen ze hopelijk gewoon allemaal weer terug bij mij 😉 Maar het voelt toch een beetje gek.

De laatste dagen van 2018 zijn aangebroken en voor ons ook de laatste weken zonder kindje. Deze jaarwisseling zal extra speciaal worden, verwacht ik. En niet alleen vanwege het feit dat ik deze jaarwisseling geen alcohol drink 😉

Ik kan niet wachten tot het 2019 is!

32 weken update

De afgelopen week hebben we alle meubeltjes in de kinderkamer in elkaar gezet. Het enige wat nu nog gedaan moet worden, zijn wat kleine dingetjes om de boel aan te kleden en op te fleuren. Het ledikantje is al opgedekt en de meeste kleertjes liggen gewassen en gestreken (JA, ECHT, HEBBEN WE GESTREKEN!? Toch een beetje nesteldrang..?) in de kast.

Iedere dag ga ik even in de babykamer zitten om tot me door te laten dringen dat daar over een paar weken echt een baby’tje gaat slapen. Dat lukt nog niet helemaal, moet ik zeggen. Ik verwacht zelf dat het besef pas een beetje komt als ik verlof heb en niet meer bezig ben met dingen ‘regelen’. Of misschien zelfs pas wanneer ze geboren is, who knows?

Ik voel me zelf nog best wel goed. Heb nog energie om rondjes met de hond te wandelen, maar maak echt niet heel veel kilometers meer. Ik merk wel dat mijn buik echt ‘vol’ zit. Kleine maaltijden zijn nog prima te doen, maar die Kerstdiners de afgelopen dagen… Ik heb nog nooit zo weinig chocolade gegeten met Kerst 😉

Vanavond hebben we een informatieavond in het ziekenhuis. Ben erg benieuwd wat ik me daarbij moet voorstellen. Ik wil er vooral naartoe, omdat we dan ook het kraamhotel te zien krijgen en ik daar graag zou willen bevallen. Toch handig als we de weg al weten. Voor over 8 weken ongeveer (O MIJN GOD).

X Nikki