IEDERE DONDERDAG, DE DAG WAAROP MIJN ZWANGERSCHAP WEER PRECIES EEN WEEKJE VERDER IS (VANDAAG 18 WEKEN), DEEL IK EEN ZWANGERSCHAPSBLOG MET JULLIE. DEZE WEEK deel ik met jullie welke kwaaltjes ik heb of had.
Week 1 t/m 6
De eerste weken merkte ik erg weinig van mijn zwangerschap. Week 1 en 2 tellen natuurlijk eigenlijk ook niet, want dan ben je eigenlijk nog helemaal niet zwanger. Vanaf week 3 begon ik al wel dingen te merken, die achteraf verklaarbaar waren. Ik werd ziek na een avondje stappen, terwijl ik helemaal niet zo heel veel had gedronken en ik normaal NOOIT (echt nog nooit in mijn leven) ziek word van alcohol.
Daarnaast kreeg ik last van mijn onderrug en krampen in mijn buik, waardoor ik eigenlijk gewoon dacht dat ik ongesteld moest worden. De eerste dagen nadat ik wist dat ik zwanger was, leken die krampen alleen maar erger te worden. Ik bracht dagen in bed en op de bank door met een warme kruik op mijn buik. Die pijn vond ik best wel eng, maar de verloskundige kon me gerust stellen, dat dat normaal was.
Ik had ook vanaf het begin last van slapeloosheid, trouwens. Ik werd echt midden in de nacht wakker en kon dan gewoon niet meer slapen. Waarschijnlijk een combinatie van een veelvoorkomend zwangerschapskwaaltje en het feit dat ik toch ook gewoon wat meer ging liggen piekeren/nadenken over de zwangerschap etc.
Week 7 t/m 12
In de tweede helft van het eerste trimester kreeg ik steeds wat meer kwaaltjes. De krampen werden minder, maar ik merkte dat vooral vermoeidheid toesloeg. Die slapeloosheid hielp daar natuurlijk ook niet bij. Ik werd ook vaker kortademig, terwijl ik normaal gesproken best een goede conditie heb. Daarnaast was ik vaker misselijk in de ochtend. Een doos met droge crackers naast mijn bed werd mijn beste vriend 😉 Eerst ontbijten, dan pas douchen, om te voorkomen dat ik onderuit ging van de misselijkheid.
En mijn borsten trouwens, AU!!! Echt niet normaal hoeveel pijn die deden. Inmiddels zijn er ook al een aantal nieuwe bh’s aangeschaft, omdat de oude niet meer pasten. Ben benieuwd of ik ergens in de komende maanden nóg meer bh’s moet kopen en vooral ook hoe dat na de zwangerschap zal zijn.
Tegen het einde van het eerste trimester kwam de misselijkheid minder vaak voor, maar werd ik af en toe nog wel verrast door mijn maag 😉 De ene dag was er niets aan de hand, de andere dag was ik doodziek. Ochtendmisselijkheid is trouwens een fabeltje wat mij betreft: ik kon er de hele dag door last van hebben, maar wel vooral op momenten dat ik weer even wat moest eten.
Week 13 t/m 18
In het tweede trimester heb ik vaak gedacht dat ik van de eerste kwaaltjes af was. Er waren steeds meer dagen waarop ik zonder ontbijt kon gaan douchen, maar die werden af en toe nog wel afgewisseld met dagen waarop de wc-pot mijn beste vriend was 😉
Op vakantie in Spanje merkte ik ook dat ik nu veel minder goed tegen warmte kan. Ik wandelde op slakkentempo en werd er alsnog doodmoe en kortademig van. Niet heel prettig, als het bijna 40 graden is. Lesje voor de volgende (wie weet?) keer.
O en in deze periode begon mijn buik ook écht te groeien en dat neemt bandenpijn met zich mee. De ene dag heb ik daar niet veel last van, maar soms word ik zelfs wakker van de pijn als ik me ’s nachts in bed probeer om te draaien.
En hoewel de slapeloosheid op vakantie een stuk minder was, lig ik de afgelopen dagen weer wat regelmatiger wakker ’s nachts. Kan ook te maken hebben met de nachtelijke wc-bezoekjes, die tegenwoordig vrijwel dagelijks voorkomen en waarna ik lastig terug in slaap kom.
Valt het mee of valt het tegen?
Eigenlijk heb ik dus weinig te klagen: ik heb geen weken aan de wc-pot gekluisterd gezeten en heb volgens mij (check dat vooral ook even bij mijn vriend) nog niet bizar veel last van mijn hormonen. Alles gaat zoals het hoort te gaan en mijn buik groeit goed.
Wat me stiekem wel echt tegenvalt? Die vermoeidheid. Eerlijk is eerlijk: ik dacht vaak dat zwangere vrouwen zich een beetje aanstelden over die vermoeidheid en de zwangerschap soms gebruikten als excuus om niet te veel te hoeven doen. Ik weet nu wel beter 😉 Na een dag werken, ben ik blij als ik op de bank kan ploffen. En als ik meer dan drie verdiepingen omhoog moet, neem ik tegenwoordig zelfs standaard de lift in plaats van de trap. Eigenlijk niets voor mij. En daar heb ik misschien nog wel de meeste moeite mee: toegeven aan dingen die even niet meer gaan zoals normaal. Het voelt een klein beetje als falen, vooral als mensen zeggen “je bent zwanger, niet ziek”. Dat weet ik zelf ook wel, echt waar!
18 weken update
Vandaag ben ik dus 18 weken zwanger. Deze week zijn we weer bij de verloskundige geweest en hebben we opnieuw het hartje van ons dochtertje gehoord. Blijft bijzonder. Mijn buik groeit goed (ook nog iets waar ik zelf erg aan moet wennen.. ik heb nooit een buik gehad) en alles lijkt goed te gaan.
Ik heb wel voor mezelf besloten om echt even wat meer naar mijn lichaam te gaan luisteren en niet meer naar mijn ‘ego’. Mijn ego zegt namelijk de hele dag dingen als ‘ik moet echt blijven sporten’ en ‘ik moet zorgen dat ik niet te veel aankom’. Mijn lijf zegt ‘ik heb cornflakes met melk nodig’ en ‘een rustdag is vandaag wel fijn’. Vorige week deed ik een uurtje krachttraining en ben ik de volgende dag een uurtje gaan zwemmen. Drie maanden geleden zou dat totaal geen impact op mijn lijf hebben gehad. Nu? Ik heb vier dagen spierpijn gehad.
Dus ik doe het gewoon wat rustiger aan. Probeer fit te blijven, maar niet teveel te focussen op het ‘moeten’ sporten. Volgende week begin ik weer met hardlopen en ik ben erg benieuwd hoe dat gaat. Daar heb ik eigenlijk wel echt weer zin in. En daarnaast ga ik binnenkort zwangerschapsyoga doen en wandel ik natuurlijk regelmatig. Zwemmen beviel ook heel goed, dus laten we proberen dat er in te houden!
En dan zien we over zes maanden wel weer wat we met het eventuele overtollige gewicht doen 😉
X Nikki
Recente reacties