Valentijn, die ene dag in het jaar dat je geacht wordt extra lief te zijn voor je partner, vrienden en andere geliefden. Best gek toch, probeer je niet altijd gewoon lief te zijn voor elkaar?

Tien jaar geleden vierden mijn vriend en ik voor het eerst samen Valentijn. We doen er sindsdien eigenlijk niet zoveel meer aan, maar onze eerste echte date was met Valentijn in 2008. We leerden elkaar super romantisch kennen met carnaval, heerlijk ruikend naar bier, zweet en sigarettenrook (toen mocht je nog binnen roken). Op Valentijnsdag gingen we uiteten bij onze – sindsdien – favoriete Italiaan in Breda en na het eten bezochten we de slechtste bioscoopfilm allertijden: Alibi. In een bioscoop die inmiddels al jaren is gesloten. Nostalgie <3

Maar dit jaar wil ik ook even wat liever zijn voor mezelf en niet alleen voor mijn vriend. En ook niet alleen vandaag, maar gewoon in het algemeen. Een paar weken geleden deed ik mee met de Zelfliefdechallenge van Nadja van Osch (@mindfulbali op Instagram). In een week heb ik het een en ander geleerd over zelfliefde en ik probeer de handvatten die Nadja me toen heeft gegeven nu dagelijks toe te passen. Het is een kwestie van oefenen, oefenen, oefenen, maar ik weet waar ik het voor doe.

Een van de challenges die we tijdens de Zelfliefdechallenge kregen, was voor jezelf duidelijk maken waar je jezelf dankbaar voor bent. In principe komt dat in mijn ogen erg in de buurt van een ‘standaard’ lijstje met dingen waar je dankbaar voor bent: ik denk namelijk dat een groot deel van je leven is gebaseerd op keuzes die je zelf hebt gemaakt. Of op de manier waarop jij kiest met gebeurtenissen om te gaan.

Nu, met Valentijn, zal ik dat lijstje ook even met jullie delen. De dingen waar ik mezelf dankbaar voor ben. Een soort Valentijnskaartje aan mezelf 🙂

Ik ben mezelf dankbaar voor:

• Mijn doorzettingsvermogen. Ik heb best wel wat doorzettingsvermogen. En dat heb ik nodig gehad voor het lopen van drie halve marathons, het lopen van de Abel Tasman Coast Track in Nieuw-Zeeland (Aanrader! Ik heb iedere dag gehuild van de pijn, maar de uitzichten daar en het totaal afgezonderd zijn van de bewoonde, drukke wereld… Fantastisch!), maar ook voor het behalen van mijn opleidingen. Studeren is niet mijn zwakste punt, dat kan ik op zich best wel goed. Dat is misschien arrogant om te zeggen, maar ook dat durf ik tegenwoordig, haha! Toch had ik doorzettingsvermogen nodig om mijn opleidingen te behalen. Niet vanwege de studiestof, maar vaak vanwege mijn ‘probleem’ dat ik me niet echt op mijn gemak voel in groepen. Ik studeerde heel graag voor tentamens, maar die lessen, in grote groepen… Niet zo mijn ding.
• Mijn wil om te leren. Zoals ik al zei: ik kan wel studeren, dat zit er gewoon in. Maar daarnaast vind ik het ook nog eens super leuk. En dan niet alleen uit boeken, maar ook leren van andere mensen en van wat het leven mij brengt. De grootste les die ik heb geleerd, kwam uit mijn burn-out in 2015. Ik had er toen voor kunnen kiezen om er niets mee te doen, maar omdat ik ervoor koos om het als een les te zien, heb ik er nog iedere dag baat bij.
• Het toegeven aan mijn burn-out en de manier waarop ik eruit ben gekomen. Zoals ik aangaf: ik had kunnen kiezen niets te doen met die burn-out, of te blijven doen alsof er niets aan te hand was. Maar dan had ik er niets van geleerd. Zoals mijn schoonbroer (of zwager, wat je wilt) zei toen ik de burn-out had: ‘Eigenlijk ben je beter aan het worden vanaf het moment dat je eraan toegeeft. Toen je er niet aan toegaf, was je ziek. Het is maar net hoe je het zelf ziet.’ Daar heeft ie best een punt…
• Het mezelf zijn. Ik laat me niet vaak beïnvloeden, ben geen kuddedier. Ik weet heel goed wat mijn principes en normen en waarden zijn en daar blijf ik trouw aan, ongeacht wat anderen van mij vinden of verwachten.
• Mijn keuze om mijn vaste baan op te geven. Ik had daar een vast contract en zekerheid van inkomen. Maar ik gaf het op voor een tijdelijk contract en een baan waar ik wél vond wat ik zocht. Ik heb daar een aantal maanden financieel wat voor in moeten leveren, maar er zoveel meer voor teruggekregen: mijn zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid. Ik denk oprecht dat ik nooit meer voor een ‘normale’ negen-tot-vijf-baan zou kiezen.
• De manier waarop ik zo goed mogelijk probeer te zorgen voor onze liefste huisdieren. Vroeger moest ik bijna kotsen als iemand zijn of haar kat of hond omschreef als hun ‘kind’. Gadverderrie, het is een huisdier, doe normaal! Nu? Ik zou gék worden als er iets met onze hond of katten zou gebeuren. Die beestjes zijn onze verantwoordelijkheid en houden onvoorwaardelijk van ons, en dat is wederzijds.
• Mijn inlevingsvermogen. Ik kan me steeds beter verplaatsen in de situaties van andere mensen en begrijp anderen en de keuzes die ze maken daardoor ook beter. En daar leer ik dan ook weer graag van.
• Het meer en meer op zoek gaan naar mezelf. Ik leer meer van de kleine en grote dingen in het leven te genieten, waardoor ik ook leer waar ik nou precies gelukkig van word. Ik werk meer aan mijn eigen geluk, bijvoorbeeld door mee te doen aan die Zelfliefdechallenge van Nadja, maar ook gewoon door vallen en opstaan.

Waar ben jij jezelf dankbaar voor?

Fijne Valentijn!

X Nikki