Man o man, wat werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Net als velen, laat ik op social media graag mijn leven zien. Maar dan wel alleen de leuke dingen. En alleen met foto’s van mezelf met make-up op. Anders zie ik er niet uit.

Sinds een paar maanden werk ik thuis. Ik had daar altijd zo’n super ideaal beeld van: ’s ochtends tijd om te sporten of te wandelen, thuis een gezonde lunch maken, iedere dag lekker je eigen tijd indelen. Voor een groot deel klopt dat beeld wel. Ik kan als ik wil iedere dag beginnen met een wandeling of een rondje in de sportschool. Ik kan ook iedere dag een gezonde lunch maken. Maar dat doe ik niet. Ik deel wel zelf mijn tijd in, dat dan weer wel.

In de praktijk komt die indeling er overigens gewoon op neer dat ik op dezelfde tijden werk als ieder ander. Behalve dan dat ik af en toe in de ochtend of middag iets voor mezelf doe en ’s avonds of in het weekend wat extra uurtjes maak, als ik nog iets af wil maken.

Daarnaast zit ik iedere dag met een make-up-loos hoofd en vaak ongeborstelde haren achter mijn bureau. Ik douche zeg maar nog net ’s ochtends 😉

Als ik naar buiten ga, bijvoorbeeld om de hond uit te laten, verruil ik mijn trainingsbroek voor een spijkerbroek en borstel ik mijn haar toch maar even. Ik wandel meestal zonder make-up. Waar ik dan soms weer spijt van heb, als ik iemand tegen kom. Ik zou er wel uitzien als een spook dat drie weken niet heeft geslapen.

Dat is een beetje het beeld dat ik van mijn make-uploze hoofd heb. Misschien is het overdreven, maar misschien ook niet. Misschien zie ik er inderdaad uit als een spook met slapeloosheid.

Dit weekend ben ik gaan hardlopen zonder make-up. Dat doe ik op zich regelmatig, als ik in mijn eentje ga hardlopen. Zodra ik naar de atletiek ga, komt er make-up aan te pas. Ik post na het hardlopen altijd een foto op de social media kanalen van Just Keep Running. Loop ik zonder make-up? Dan is die foto vaak van mijn horloge. Of iets anders, zolang mijn hoofd er maar niet op staat.

Dit weekend postte ik wel een foto van mijn make-up-loze-en-niet-uitgeslapen hoofd. Ik vond mezelf er nog steeds uitzien als een spook, maar kreeg er geen enkele reactie over. Misschien valt dat dan dus wel mee?

Ben ik de enige die zich zo druk maakt over make-up? Of is dat een vrouwendingetje? Mannen hebben toch ook geen make-up op? Of althans, de meeste mannen. Waarom moeten wij dat dan wel? Waar komt die onzekerheid vandaan?

Ik denk dat het iets is wat ik niet snel afleer, omdat ik me toch nog steeds een wandelend spook voel zonder make-up. Maar misschien is mijn huid er wel blij mee als ik die middagwandelingen met de hond in ieder geval make-up-loos blijf doen.

X Nikki