Mijn Burn-out: deel III

Tijdens de Week van de Werkstress deel ik drie blogs met jullie over mijn burn-out in 2015/2016. Gisteren en eergisteren konden jullie wat lezen over de aanloop naar mijn burn-out en mijn eerste stappen richting herstel. Vandaag deel ik het derde en laatste deel met jullie. Het is opnieuw een lang verhaal, dus pak er gerust wat te drinken bij 😉

In november 2015 stroomde mijn emmer over. Maandenlang, of misschien zelfs jarenlang, vulde mijn emmer zich met ontzettend veel druppels. In november 2015 was ie vol, overvol.

Maar hoe is dat zo gekomen? En hoe, wat, waar en wanneer startte mijn herstel?

De magische oplossing

Ik kan jullie teleurstellen: er is geen magische oplossing. Er is vaak ook niet één oplossing. Voor mij niet, in ieder geval. Mijn burn-out had verschillende oorzaken en dus ook verschillende oplossingen.

De gesprekken die ik had met mijn psycholoog hebben mij zeker goed op weg geholpen. Maar uiteindelijk waren alle gesprekken hetzelfde. Hij hielp me vooral op weg en stuurde wel subtiel, maar alle antwoorden en oplossingen kwamen uit mijzelf. Hij stelde mij vragen die ertoe leidden dat ik moest nadenken over mijn gewoonten en gedachten. Daardoor werd ik in staat gesteld om zélf keuzes te maken en uiteindelijk op die manier tot oplossingen te komen.

In mijn ogen heeft het geen zin als iemand alles voor je voorkauwt. Het is ook niet alsof hij mij iets nieuws vertelde. Ik wist zelf ook heus wel dat al mijn angsten en piekerpunten niet heel rationeel of logisch waren. Maar het is niet een kwestie van op een knopje drukken en ineens anders gaan denken. Het helpt alleen al om alles hardop uit te spreken. En eigenlijk is dat precies wat mijn psycholoog voor mij heeft gedaan.

Uiteindelijk is het mij gelukt om met die psycholoog en – vooral – mijn nieuwe inzichten weer te herstellen. Ik heb geen medicatie nodig gehad. Maar ik kan me goed voorstellen dat dat niet voor iedereen zo is. Ik wilde het graag zonder medicatie proberen en dat is me gelukt. Maar als jij niet meer in kunt zien dat je angsten of gedachten irrationeel zijn, dan kan het juist heel erg helpen om medicatie te gebruiken. Anders zul je ook niet in staat zijn om zelf tot de oplossing te komen, vrees ik. En die oplossing moet uiteindelijk écht uit jezelf komen.

Litteken

Vanaf dag 1 dat ik me ziek meldde van mijn werk, zei ik al dat ik liever allebei mijn benen had gebroken dan een burn-out te hebben. En dat meen ik nog steeds wel, ergens. Ergens ook niet. Twee gebroken benen zijn tenminste zichtbaar. Je hoeft je niet te verantwoorden. Mensen weten dat je even niet mee zult gaan sporten of iets dergelijks. Een burn-out is lastig. Hoe leg je het uit? Je kunt het niet aan je zien. Hoe moeten mensen ermee omgaan?

Aan de andere kant heb ik lessen geleerd door mijn burn-out die ik met gebroken benen waarschijnlijk niet had geleerd. Vooral over mezelf. Mijn burn-out heeft een beetje een litteken achtergelaten. Een voordeel is dat ik het zelf makkelijker zie aankomen, wanneer ik overprikkeld ben. Een nadeel is dat anderen soms nog iets te voorzichtig met me zijn, wat ik zelf erg lastig vind. Ik wil namelijk niet zielig gevonden worden en ik hoef ook niet beschermd te worden. Dat kan ik zelf inmiddels wel. En als ik dat een keertje niet kan, komt het daarna ook wel weer goed.

En nu?

Momenteel gaat het goed met me. Ik heb veel geleerd door mijn burn-out en heb inmiddels een nieuwe baan die veel beter bij mij past. Op advies van de psycholoog ben ik niet direct tijdens of na mijn burn-out op zoek gegaan naar een nieuwe baan. Ik zou dan nog teveel uit emoties handelen en had eerst even de tijd en rust nodig om echt te herstellen. Dat advies was heel waardevol, want die rust heb ik echt gebruikt om na te denken over wat ik nou echt wilde en wat wel bij mij zou passen.

Dat nadenken over wat ík wil, doe ik sowieso veel meer nu. Ik ga wel weer iets vaker op stap dan een paar jaar geleden, maar alleen naar feestjes waar ik echt zin in heb. En als ik een drukke week heb gehad en merk dat ik vermoeid ben, durf ik ook makkelijker een feestje of afspraak af te zeggen. Ik vond dat in het begin erg lastig en zelfs egoïstisch, maar het lukt steeds beter. Niemand heeft ten slotte ook iets aan mij als ik terugval, omdat ik per se overal bij wilde zijn en oververmoeid, ongezellig en chagrijnig op een feestje wilde staan.

In het begin vond ik het makkelijker om alles over burn-outs en depressies uit de weg te gaan. Ik dacht dat ik alles wel had geleerd door mijn sessies met de psycholoog. Maar er is nog zoveel meer te leren over emoties, geluk, liefde, burn-outs en depressies. Ik heb een paar maanden geleden een zelfliefdechallenge gedaan die me veel heeft gebracht. Na deze challenge ben ik zelfs deze website gestart.

Ik lees meer boeken over geluk. Maar ook over succesvol worden, zijn en blijven. Want dat ik een burn-out heb gehad, betekent nog niet dat ik nooit meer hard kan werken. Ik werk keihard. Maar ik doe nu wel werk dat ik leuk vind, dat bij mij past en waar ik gewaardeerd word, ondánks of juist omdát ik ben wie ik ben. En daar wil ik best succesvol mee worden.

Het belangrijkste is dat ik positiever ben gaan denken. Eerlijk is eerlijk: ik heb daar ook echt nog weleens moeite mee. Zoals toen ik een paar maanden geleden zag dat het een hele week zou gaan onweren en regenen op onze vakantiebestemming. Iets waar ik geen invloed op heb, maar me wel erg druk om maakte. In plaats van me druk te maken, ben ik gaan visualiseren dat het juist super lekker weer zou worden. En daar werd ik vanzelf weer wat vrolijker van. Klinkt misschien zweverig, maar het werkt echt.

Conclusie

Mijn conclusie? Mijn burn-out had een hele hoop oorzaken. Veel druppels in een emmer. En al die oorzaken moesten worden aangepakt. Maar dat kon niemand anders voor me doen. Dat moest ik echt zelf doen. Gelukkig kun je daar hier in Nederland echt veel hulp voor krijgen en kwam ik bij een psycholoog terecht die me fantastisch heeft geholpen. Het heeft langer geduurd dan ik had gedacht. Ik dacht namelijk zelf dat ik na twee weken rust van het werk wel weer gewoon helemaal klaar zou zijn voor een nieuw begin. Dat liep even anders. Maar ik heb de tijd genomen en echt gebruikt om er sterker uit te komen.

Mijn burn-out heeft een litteken achtergelaten. Positief en negatief. Het helpt me om ermee bezig te blijven. Niet vervallen in oude patronen, gedachten en gewoontes. Blijven leren. Van mezelf en van anderen.

X Nikki