Dit onderwerp spookt de laatste maanden vaak door mijn hoofd. Zal ik er wel of niet over schrijven? Wil ik dit wel of niet met jullie delen? Ik heb besloten het toch maar te doen.

Wat is HSP?

HSP is de afkorting voor Highly Sensitive Person (Hoogsensitief Persoon). Het is dus niet iets wat je hebt, maar iets wat je bent. Ik hoor je denken: weer zo’n stempel. Dat dacht ik ook.

Een tijd geleden zag ik opnieuw iets voorbij komen over HSP en raakte ik getriggerd om me er toch eens meer in te verdiepen. Daarnaast heb ik er niet alleen over gelezen, maar ook over gepraat met mensen in mijn omgeving. Ook mensen met een afgeronde psychologie opleiding. Ik wist namelijk niet zo goed wat ik ermee moest.

Stempel

Ik wilde er eerst niets van weten. Vond het maar weer iets ‘hips’, wat tegenwoordig iedereen had (of was, dus). Net zoals dat rond mijn puberteit ineens iedereen in mijn omgeving ADHD leek te hebben. Pillen erin en ‘normaal doen’. Niet helemaal mijn ding, omdat ik ervan overtuigd ben dat die pillen niet voor iedereen nodig zijn. Begrip is volgens mij veel belangrijker.

Inmiddels is mijn inzicht veranderd: HSP is geen stempel, maar meer een verklaring. Voor mijzelf. Want ja, ik heb meerdere testen gedaan en er veel over gelezen en gepraat en ik kan met 100% overtuiging zeggen dat ik HSP ben. En dat is oké (zeg ik vooral tegen mezelf). Dat verklaart voor mij een hele hoop dingen. En ik heb nu een soort handvat om ermee om te leren gaan. Daar heb je geen medicijnen voor nodig, als die al bestaan 😉

Mijn eigen inzichten

Van kinds af aan ben ik al iemand die snel huilt. Bij ruzies of pijn of juist bij hele mooie en lieve gebeurtenissen. En omdat kinderen zo gruwelijk eerlijk kunnen zijn, kreeg ik vroeger dus ook regelmatig naar mijn hoofd geslingerd dat ik altijd overal maar om moest huilen. Dat ik een aansteller was. Dus begon ik me te schamen voor mijn tranen en wilde ik ze alleen nog maar verbergen. Terwijl dat voor mij dus gewoon een manier was en is om mijn emoties te uiten.

Op de website van Femke de Grijs vond ik veel informatie over HSP (https://femkedegrijs.com/5-hsp-kenmerken/). Ik kan vrijwel alle kenmerken afvinken. Sanny Verhoeven (www.sannyzoektgeluk.nl) maakte er meerdere video’s over, die ik ook heb bekeken en waar ik ook wel nuttige tips uit heb gehaald.

Een aantal kenmerken zijn (gejat van de website van Sanny):

Je denkt diep na over alles en hebt de neiging (heel) perfectionistisch te zijn
Heel herkenbaar. Ik ben vrij perfectionistisch en streng voor mezelf. Ik denk ook vaak veel na over dingen. Daardoor ben ik heel voorzichtig en neem ik niet snel risico’s.

Hebben een diep en rijk innerlijk leven; dromen, fantaseren en overwegen veel
Ik fantaseer en overweeg inderdaad heel veel. Daadwerkelijk stappen zetten, vind ik dan weer net iets te spannend vaak. Juist ook door het feit dat ik vaak (te) veel en ver nadenk.

Je bent gevoelig voor stemmingen en sferen
Heb ik heeeeeel erg. Ik huilde vroeger ook altijd als vriendinnen van mij ruzie maakten, ook als ik er niet bij betrokken was.

Je houdt er niet van als er op je vingers wordt gekeken
Yep, that’s me. Daarom ben ik ook zo ontzettend blij met mijn huidige baan. De vrijheid en eigen verantwoordelijkheid. Het thuis werken. Heel erg fijn. 

Je hebt oog voor details
Ja, als ik er de tijd en ruimte voor maak, zeker. Maar soms moet ik zeggen dat mijn hoofd ook even te vol zit om details in me op te nemen. 

Je kunt heel intens genieten van natuur, muziek of kunst
Vooral natuur. Gisteren ging ik een rondje hardlopen op het strand en dat had ik zó gemist, dat ik wel kon huilen.

Eigen emoties en emoties van anderen worden intenser ervaren
Dit is voor mij ook echt wel een dingetje. Als iemand niet lekker in zijn/haar vel zit, neem ik die gevoelens gemakkelijk over. 

Functioneren minder goed als ze geobserveerd of geëvalueerd worden
Herkenbaar. Hoewel ik met theorie examens (bijv. voor rijbewijs of school) nooit moeite had, maar praktijkexamens of sollicitatiegesprekken zijn een ander verhaal. Omgaan met kritiek vind ik ook nog best lastig.

Je kunt je gemakkelijk overprikkeld voelen in een omgeving met veel indrukken (bijvoorbeeld door mensen en/of geluiden) en je vermoeid of leeg voelen
Dit heb ik dus heel erg. Ik schreef een tijd geleden ook al over het feit dat ik geen groepsdier ben. Pas naderhand kwam ik achter de HSP kenmerken en viel dit op zijn plek. Dit weekend was ik met een groep weg en dan merk ik inderdaad ook weer dat ik veel sneller overprikkeld ben dan -voor mijn gevoel- heel veel anderen.

Hooggevoelige mensen vinden het gevoel van anderen heel belangrijk, waardoor ze moeilijk grenzen aangeven
Ja, hoewel dit voor mij wel iets is waar ik de afgelopen jaren iets meer op probeer te letten. Tijdens mijn burn-out was ik zelfs nog bezig met anderen in mijn omgeving die het moeilijk hadden. Dat was wel een beetje lastig: anderen helpen terwijl ik zelf nog in de knoop zat. Toen is me duidelijk geworden dat ik toch echt duidelijker grenzen moet gaan stellen. Blijft moeilijk, maar ik probeer het wel meer te doen.

Je ervaart een gevoeligheid voor paranormale zaken
Dit heb ik dan weer niet, gelukkig. Ik geloof er wel in, dat er meer is dan simpelweg wij op aarde, maar vind het zelf nog wel iets spannends. 

Je hebt veel tijd nodig om bij te komen van indrukken/gebeurtenissen (je bent dan graag alleen)
Ja, heel duidelijk. Ik heb op woensdag altijd mijn vrije dag en ben dan het liefst alleen. Die vrije dag heb ik ook heel bewust midden in mijn werkweek gepland. Twee dagen werken, een dag bijkomen, twee dagen werken. Mijn vriend heeft daarnaast regelmatig late diensten op het werk en dan plan ik eens in de zoveel tijd ook bewust een avondje alleen op de bank.

Door je gevoeligheid heb je een lager gevoel van eigenwaarde, wat samen kan gaan met verlegenheid
Dit heb ik ook nog wel. Dit schijnt beter te worden wanneer je beter om kunt gaan met je hooggevoeligheid, maar daar ben ik nog niet helemaal. Daarom vind ik grenzen aangeven bijvoorbeeld ook nog heel lastig. Of überhaupt over het HSP zijn praten. Ik ben altijd bang voor meningen van anderen. Dat ze me een aansteller vinden, zoals ik vroeger zo vaak heb gehoord. Dat is ook de reden dat ik zo lang twijfelde of ik hier wel of niet over wilde schrijven. 

Wat doe je ermee?

Ja, goed lezen. Wat doe je ermee? Niet eraan. Eraan valt namelijk niets te doen, denk ik. Het is een karakter. Net als dat je introverte en extraverte mensen hebt. Maar het is soms wel een verdomd moeilijk karakter, vind ik persoonlijk. Ikzelf heb dus ook echt nog niet de beste manier gevonden om ermee (en dus met mezelf) om te gaan.

Maar ik ben me er steeds meer bewust van en ik denk dat dat al heel wat is. Ik geef mijn grenzen misschien nog niet zo makkelijk aan, maar ik merk het wel sneller wanneer ik er overheen ben gegaan. Of wanneer iemand anders er overheen gaat. En dan doe ik een klein stapje terug en neem ik even bewust wat tijd voor mezelf.

En dat is eigenlijk wat ik meer wil: dat mensen zich er bewust van zijn. Misschien niet alleen bij jezelf, maar misschien herken je wel veel van de bovengenoemde kenmerken in iemand om je heen. Vallen er dingen op hun plek? Kun je misschien meer begrip opbrengen?

Kijk maar wat je ermee doet 😉

X Nikki