Het is zo makkelijk om te doen wat je altijd doet. Geen nieuwe dingen proberen. De baan houden die je al jaren hebt, met de zekerheid van een vast contract en prima salaris. Te blijven wonen waar je altijd al woonde en de vrienden te houden die je al jaren kent. Maar wat nu, als je af en toe een grens verlegt?
Burn-outs en depressies, of een ‘eenvoudigere’ vorm van overspannenheid. Het komt steeds vaker voor en gelukkig wordt er ook steeds meer over gepraat. Maar wat kun je er nu werkelijk aan dóen?
Allereerst: zoek hulp! Dat lijkt me de beste tip die je kunt krijgen. Maar uiteindelijk zul je zelf dingen moeten veranderen die ervoor zorgen dat je te gespannen bent, of misschien wel echt niet meer gelukkig.
Ik houd me steeds meer bezig met geluk en gelukkig zijn. Wanneer ben je nu echt gelukkig? Moet je dan nog meer geld verdienen? In een groter huis wonen? Een knappere vriend of vriendin hebben? Wekelijks feesten?
Er is niet één antwoord voor iedereen. We zijn namelijk allemaal verschillend, en dat is maar goed ook. Ik vind het bijvoorbeeld nu erg interessant om dingen te lezen en luisteren over geluk en ik merk steeds meer dat ik zelf de enige ben die mijn geluk in de weg staat. Maar dat is natuurlijk niet voor iedereen een oplossing of eye-opener. Dus ik kan alleen voor mezelf praten.
Ik merk dat ik gelukkig word van het verleggen van mijn grenzen. Iedere keer als ik iets probeer wat ik spannend of vervelend vind, en dat gaat goed, voel ik me beter. Dat zijn niet altijd grote dingen, maar vaak juist hele kleine dingen.
Vanochtend stond ik bijvoorbeeld al om 8.00 uur in de sportschool. Een recordje voor mij, want ik ben absoluut geen ochtendmens. Ik heb mijn wekker niet gesnoozed, ondanks dat ik later naar bed ging dan normaal, en ben gewoon opgestaan. Ik dacht dus om 8.00 uur al: yes, gelukt! Best fijn, als je de dag begint met een positieve noot richting jezelf 😉
En toen ik in de sportschool stond, bleek dat vroeg opstaan zonder te snoozen niet de enige uitdaging van de dag: in mijn nieuwe sportschema stonden hyperextensions. Ik had er nog nooit van gehoord – wel van extensions, van die dingen voor in je haar, maar die bleken er weinig mee te maken te hebben – en kreeg de oefening uitgelegd van de trainer.
Voor mij stond een apparaat waar ik op ongeveer een meter boven de grond op mijn buik in moest gaan liggen, waarna mijn bovenlijf nergens op zou rusten. Ik zou erop moeten vertrouwen dat ik met mijn benen goed genoeg vast zat om niet voorover op de kunstgrasmat in de sportschool te kukelen. Ziet er best leuk uit wel, maar voor iemand met hoogtevrees (en ook een of andere angst om ondersteboven te zijn), was het best even slikken. MAAR! Ik deed de oefening en de volgende keer weet ik dat ik het kan 🙂 Weer een grens verlegd.
En zo begon ik vandaag mijn dag al vroeg met wat positief commentaar richting mezelf. En ik kan je vertellen: ik word er erg vrolijk en gelukkig van om wat positiever tegen mezelf te praten. Ik denk persoonlijk dat dat wél voor iedereen een goede tip is om gelukkig te worden, zijn of blijven: ben lief voor jezelf.
De meeste angsten, ook sociaal gezien, komen voort uit je eigen gedachten en niet uit de wereld of mensen om je heen. Denk je dat iemand je niet aardig vindt? Of dat je niet goed genoeg bent? Meestal komt die gedachte uit je eigen onzekerheid, en niet per se uit een actie van een ander. En dan nog: je bent niet perfect en kunt ook niet door iedereen leuk, lief, aardig of mooi gevonden worden. Dat vind je tenslotte zelf ook niet van iedereen, toch?
We vinden onszelf vaak maar egoïstisch als we iets voor onszelf doen. Bijvoorbeeld een feestje afzeggen, omdat je simpelweg geen zin hebt. In mijn ogen is dat wel de beste reden om niet te gaan (hoewel de feestjes waar ik tegenop zie meestal het gezelligst zijn, maar dat terzijde). Niemand zit te wachten op iemand met een chagrijnig hoofd op een feestje, die liever thuis op de bank had gelegen. Voel je minder verplicht tegenover anderen en denk meer aan jezelf. Daar word je uiteindelijk ook gezelliger van!
Wees een beetje lief voor jezelf en verleg stapje voor stapje je grenzen. Daar word ik echt gelukkiger van!
X Nikki
Heel herkenbaar, Nikki! Ik probeer deze filosofie de laatste tijd ook op mijzelf toe te passen. Valt soms niet mee, maar ik merk wel dat ik nu anders tegen dingen aan kijk.