De laatste tijd gaat het behoorlijk goed met me, moet ik zeggen. En ik denk zelf dat mijn dankbaarheid een belangrijke factor is voor hoe ik me voel. Dus die deel ik graag met jullie.
Hoe je tegen jezelf praat, heeft invloed op hoe je je voelt. Hoe positiever je praat, hoe beter je je voelt. Simpel, toch?
Ik was (ben) zelf van nature vaak geneigd om te mopperen. Op mezelf, op omstandigheden, op mensen om me heen. Maar waarom? Je hebt er geen %^&*( aan. Dus probeer ik steeds bewuster minder te mopperen, te mopperminderen. Laat ik iets vallen, of gaat iets kapot? Ik kan gaan schelden. Ik kan ook denken ‘ach ja, kan gebeuren, ik regel het wel’. Dat is natuurlijk niet op ieder moment en in iedere situatie even makkelijk, maar oefening baart kunst.
Net zoals voor mopperminderen geldt dat oefening kunst baart, geldt dat ook voor dankbaarheid. Hoe vaker je bewust stilstaat bij alles waar je dankbaar voor bent, hoe dankbaarder je wordt. En hoe dankbaarder je bent, hoe gelukkiger je bent. Daar ben ik van overtuigd.
Omdat je nu misschien denkt ‘waar moet ik dan dankbaar voor zijn?’, deel ik een paar dingen met jullie waar ikzelf dankbaar voor ben.
Sophia
DUUUHHH, lekker makkelijk! Kan ik iedere dag in mijn dankbaarheidslijstje zetten. Ik heb namelijk de liefste, mooiste, grappigste dochter van de wereld. I know, dat is overdreven en volledig bezien door mijn mama-bril. Maar kort gezegd: ik ben ontzettend dankbaar voor haar.
Ze is gezond, bijna altijd vrolijk, eet goed, slaapt goed en bovendien vindt ze mij en mijn vriend de leukste mensen van de wereld. Beter kan niet 😉
Mijn vriend
We zijn al ruim elf jaar samen, dus je kunt je voorstellen dat ik hem ook al vaak genoeg achter het behang heb kunnen plakken. Maar in die elf jaar hebben we elkaar ook heel erg goed leren kennen. Hij zou denk ik de meest complete gebruiksaanwijzing over mij kunnen schrijven. Completer dan ikzelf.
Daarnaast heb ik de afgelopen maanden ook mogen ontdekken hoe ontzettend lief hij is als vader. Hij is degene die Sophia het hardst laat lachen.
Onze beestenboel
Voordat Sophia er was, hadden we al drie ‘kindjes’ 😉 Onze hond en twee katten passen helemaal bij ons. Waar de hond nog een allemansvriend is, vinden de katten ook echt alleen ons altijd aardig. Andere mensen zijn maar eng, of vervelend. En die kunnen nog wel eens weggeblazen worden… Hoewel ikzelf vorige week ook weer een hap in mijn pols kreeg van Karel, de oudste kat. Hij was het er niet mee eens dat ik een pakketje van de postbezorger aan had genomen en wilde openen (Bekend probleem… heeft waarschijnlijk een trauma van de vorige bezorger..?! Geen grap.).
Mijn werk
Dat ik me zo goed voel de afgelopen maanden, heeft ook zeker te maken met mijn werk. Ik vind mijn werk ontzettend leuk om te doen en wist al snel tijdens mijn verlof dat ik een leukere moeder ben wanneer ik werk.
Door de vrijheid in mijn werk, heb ik alsnog genoeg tijd voor Sophia. En zij gaat tegenwoordig natuurlijk boven alles, ook boven mijn werk. Dus is het heel erg fijn als ik mijn tijd met haar gewoon kan ‘inplannen’ in mijn werkweek.
Ons huis
Hoewel we de afgelopen maanden vaak genoeg mopperen op de grootte (niet zo groot) van ons huis en onze tuin, wonen we hier heel erg fijn. We zouden heus wel wat groter willen gaan wonen, maar niet ten koste van alles. Dit kleine huisje is echt wel ons thuis geworden de afgelopen jaren. Dus als we gaan verhuizen, moet ons nieuwe huis wel echt een droomhuis zijn.
Onze families
Als je een kindje krijgt, verander je zelf ook ineens weer een beetje in een kind. Zo zelfstandig als we de afgelopen jaren waren geworden, zo hard hadden we de hulp van onze ouders de eerste maanden ineens weer nodig.
Niet omdat Sophia zo lastig was hoor. Maar omdat ik de eerste weken simpelweg nog niet zo mobiel was en we daarna ook heel graag nog onszelf willen zijn. Niet alleen papa en mama. Dus de eerste maanden hebben onze ouders en mijn zus en haar vriend ons ontzettend vaak en goed geholpen. En ik durf zomaar te wedden dat ze dat nog veel vaker zullen doen.
Waar ben jij dankbaar voor?
X Nikki
Recente reacties